I Struktura i kierunki kształcenia.

Historia szkoły, oficjalnie rozpoczyna się w 1945 roku, jednak jej korzenie sięgają lat przedwojennych. Dotyczy to zarówno budynku, który powstał w 1892 roku jako siedziba szkoły górniczej, przeniesionej w 1934 roku do Katowic, a następnie do Krakowa. Z powstaniem szkoły związana jest również działalność kobiet skupionych w Towarzystwie Polek, które doprowadziły do utworzenia szkoły zawodowej dla dziewcząt w 1926 roku. Nosiła ona nazwę Prywatnej Szkoły Żeńskiej Zawodowej Towarzystwa Polek i uczono w niej oprócz przedmiotów ogólnych także szycia, bieliźniarstwa, trykotarstwa i gospodarstwa rodzinnego. To właśnie jej nauczycielki: pani Leokadia Szczepańczyk i Julia Pawlikowa już od lutego 1945 roku postarały się o reaktywację szkoły, która otrzymała budynek przy ulicy Karola Miarki 17. Jej pierwszym dyrektorem została pani Irena Ważgowska. W ramach szkoły działała Roczna Szkoła Przysposobienia w Gospodarstwie Rodzinnym pod kierownictwem pani Julii Pawlikowej. To właśnie ona stanowiła początek dzisiejszego Zespołu Szkół Gastronomiczno - Hotelarskich. W 1945 roku uczyło się w niej 72 uczennice. W roku następnym szkoła usamodzielniła się i powstało oprócz wspomnianej Rocznej Szkoły Przysposobienia w Gospodarstwie Rodzinnym, (która została zlikwidowana w 1949 roku) także trzyletnie Gimnazjum Gospodarcze(dzielące budynek ze Szkołą Odzieżową). Dyrektorem szkoły w latach 1946 - 1972 była pani Julia Pawlikowa. W 1947 roku zostało otwarte czteroletnie Liceum Gospodarcze, którego absolwentki po raz pierwszy zdawały egzamin dojrzałości w 1951 roku. W latach 1950/1951 istniała także dwuletnia Szkoła Gospodarcza przygotowująca pracowników produkcji w zakładach żywienia zbiorowego.
Szkoła należała do szkół resortowych podległych Ministerstwu Handlu Wewnętrznego. W roku szkolnym 1951/1952 powstały: Zasadnicza Szkoła Zawodowa i Technikum Gastronomiczne - wcześniej wygaszono Gimnazjum Gospodarcze, a później także Liceum Gospodarcze. Zgodnie z uchwałą Rady Ministrów z 12 listopada 1956 roku, szkoła przestała być szkołą resortową i stała się podległa Ministerstwu Oświaty. Nastąpiła także kolejna zmiana nazwy placówki. Od roku szkolnego 1957/1958 zamiast Technikum Gastronomicznego funkcjonowało Technikum Gospodarcze, a zamiast Zasadniczej Szkoły Zawodowej- trzyletnia Zasadnicza Szkoła Gospodarcza. Otwarto także klasę Zasadniczej Szkoły Zawodowej dla osób pracujących. Dalszy rozwój szkoły stał się możliwy dzięki opuszczeniu budynku przez Zasadniczą Szkołę Odzieżową, co zwiększyło wydatnie ilość sal lekcyjnych, pracowni i gabinetów. Kolejne zmiany w szkole przyniosły lata siedemdziesiąte. Od 1970 roku powstały klasy techniczne po ukończonej szkole zawodowej. Nauka w nich trwała dwa i pół roku, kończyła się egzaminem dojrzałości. Została także wybrana nowa dyrektor szkoły- pani Janina Marzec, która pełniła swą funkcję do 1991 roku. W tym czasie powołano także Zespół Szkół Zawodowych Nr 2, przekształcony w 1975 roku w Zespół Szkół Gastronomicznych. W jego skład wchodziły: Technikum Gastronomiczne, Liceum Zawodowe (kształcące w zawodach: gastronom, kelner i bufetowy), dwu i pół letnie Technikum po Zasadniczej Szkole Zawodowej (do 1979 roku) oraz Zasadnicza Szkoła Zawodowa przygotowująca młodzież do pracy w zawodach: piekarz, ciastkarz, kucharz, drobiarz i przetwórstwo mięsa.
W 1975 roku szkoła świętując swoje 30 -lecie otrzymała sztandar ufundowany przez Komitet Rodzicielski. W 1979 roku został wprowadzony nowy kierunek kształcenia – Technikum Hotelarskie jedno z pierwszych na Śląsku. W 1991 roku dyrektorem szkoły została pani Teresa Folga, która pełniła tę funkcję do 2003 roku.
W 1992 roku zostało utworzone Technikum Przemysłu Spożywczego w zawodzie technik technologii żywienia ( o specjalizacji przetwórstwo mięsa i przetwórstwo zbożowe) oraz Policealne Studium Zawodowe, kształcące w zawodzie technik obsługi ruchu turystycznego. Wzbogaciła się także oferta Zasadniczej Szkoły Zawodowej o kierunek aparatowy przetwórstwa mięsa. Kolejne zmiany nastąpiły w roku szkolnym 2002/ 2003, kiedy zgodnie z wcześniejszą reformą oświaty, która objęła także szkoły średnie powstał Zespół Szkół Gastronomiczno- Hotelarski, w skład którego weszły:
Technikum Nr 6 ( technik hotelarstwa, technik organizacji usług gastronomicznych, technik technologii żywności, kelner );
IV Liceum Profilowane ( profil usługowo gospodarczy );
Szkoła Policealna Nr 2 ( kierunek kształcenia: technik obsługi turystycznej );
Zasadnicza Szkoła Zawodowa Nr 4 ( kierunki kształcenia: kucharz małej gastronomii, piekarz i cukiernik )
Technikum Uzupełniające Nr 1 po Zasadniczej Szkole Zawodowej (kucharz)
W 2003 roku nastąpiła zmiana na stanowisku dyrektora szkoły, którym została pani Katarzyna Adach pełniąca tę funkcję do chwili obecnej.
Od kilku lat w szkole zaobserwować można kolejne zmiany kierunków kształcenia, które mają ją dostosować do bieżących potrzeb rynku pracy i zapotrzebowania wśród młodzieży. Wygasły: IV Liceum Profilowane
( w 2006 roku ); Szkoła Policealna Nr 2 ( w 2007 roku ) i Technikum Uzupełniające po ZSZ ( w 2010 roku ). Powstały nowe kierunki w ramach Technikum Nr 6, są to: kucharz i technik obsługi turystycznej.

II Baza szkoły.
1. Baza dydaktyczna.

Szkoła, która powstała w 1945 roku przez dłuższy czas miała problemy lokalowe. Wynikało to z dzielenia się budynkiem ze Szkołą Odzieżową, która ostatecznie opuściła go w 1959 roku. Początkowo bazę szkoły stanowiły cztery sale lekcyjne, kuchnia do zajęć praktycznych, barak, gdzie odbywały się lekcje wychowania fizycznego oraz magazyn szkoły. Mimo tak trudnych warunków oraz dzięki wysiłkom nauczycieli, uczniów i władz zwierzchnich baza szkoły ulegała poprawie. Modernizowane były sale lekcyjne. Powstało szereg pomocy naukowych ( w latach 1947- 1950 wykonano 20 gablot, 50 tablic poglądowych, 30 wykresów specjalistycznych ). W latach 1950 - 1952 powstały pierwsze pracownie: towaroznawcza, zasad żywienia, a przede wszystkim pracownia technologiczna, jako jedna z pierwszych w kraju, odpowiadająca wszystkim wymogom nauczania technologii. Radykalne zwiększenie ilości sal lekcyjnych, pracowni i gabinetów nastąpiło po 1959 roku, gdy cały już budynek przy ulicy Karola Miarki przejęło Technikum Gospodarcze. W latach sześćdziesiątych w szkole powstały nowe sale: druga sala do zajęć sporządzania posiłków, sala do porządków i prania, świetlica, czytelnia oraz trzy sale do nauki, rozwijała się także biblioteka. Uczniowie odbywali praktyki w zakładach gastronomicznych i przemysłowych na terenie regionu tarnogórskiego oraz w całym kraju. W następnych latach szkoła systematycznie rozwijała i unowocześniała swoje pracownie - do 1980 roku zorganizowano 22 pracownie przedmiotowe. W latach 1980/1981 oddano do użytku jakże wyczekiwaną salę gimnastyczną, przy której znalazło się także boisko szkolne. Oddane zostały także sale zajęć praktycznych. Warto nadmienić, że przy ich budowie pomagali uczniowie, rodzice, nauczyciele i pracownicy administracji. W latach dziewięćdziesiątych powstały pracownie: pisania na maszynie i komputerowa, a w oddanym w 1994 roku łączniku szkoły z salą gimnastyczną powstały dwie pracownie: hotelarska i języków obcych, a także szatnia i sanitariaty. Poszerzyła się również baza praktyk szkolnych. Są one odbywane nie tylko w szkole na warsztatach, ale także w szeregu zakładach gastronomicznych, hotelach, piekarniach i cukierniach oraz zakładach mięsnych. Od 2001 roku są organizowane praktyki zagraniczne na terenie Niemiec przeznaczone dla uczniów klas hotelarskich. Dzięki zakwalifikowaniu się do programu edukacyjnego Unii Europejskiej „Leonardo da Vinci”, w ramach współpracy międzynarodowej w latach 2009-2011 80 uczniów może odbyć trzytygodniowe staże w Belgii. W 2002 roku w ramach projektu Prezydenta Rzeczpospolitej Polskiej Aleksandra Kwaśniewskiego „Internet w szkołach”, placówka wzbogaciła się o pierwszą pracownię internetową. Obecnie w szkole istnieją dwie. Od 2007 roku rozpoczęta została termomodernizacja całego budynku szkoły, połączona z wymianą okien i całej instalacji grzewczej. Przeprowadzono również remont sali gimnastycznej. Dla bezpieczeństwa, budynek szkoły został objęty monitoringiem. Zainstalowano kamery na zewnątrz budynku i szkolnych korytarzach. Z roku na rok dzięki pieniądzom wypracowanym przez warsztaty dokonywane są remonty sal lekcyjnych dla poprawienia komfortu nauki młodzieży. Obecnie podstawowa baza dydaktyczna szkoły to: trzy pracownie technologiczne, pracownia obsługi konsumenta, dwie pracownie komputerowe, szereg pracowni przedmiotowych i językowych, sala gimnastyczna, boisko szkolne, warsztaty szkolne, biblioteka, gabinety pedagoga i pomocy przedmedycznej.

2. Warsztaty szkolne.

Jedną z najważniejszych podstaw dla tego typu szkoły są warsztaty szkolne, gdzie młodzież może zdobywać kwalifikacje zawodowe. Początkowo była to skromna kuchnia do zajęć praktycznych. W 1952 roku został zorganizowany warsztat szkolny o 60 miejscach konsumpcyjnych, z których korzystali nie tylko uczniowie szkoły, ale także mieszkańcy Tarnowskich Gór. W tym też roku dzięki pomocy dyrekcji Tarnogórskich Zakładów Gastronomicznych została przejęta jadłodajnia przy ulicy Krakowskiej. Stała się ona otwartym zakładem szkoleniowym szkoły, świadczącym wysoki poziom usług dla ludności. Stołówka szkoły słynęła w całym mieście, przygotowując w latach siedemdziesiątych nawet 300 obiadów dziennie. W 1980 roku szkoła otrzymała nowy warsztat szkolny o 250 (264) miejscach konsumpcyjnych. Był on przystosowany do pełnej realizacji zajęć dydaktycznych. Zorganizowano i wyposażono w nowoczesny sprzęt kilkanaście stanowisk pracy, dzięki czemu młodzież była wszechstronnie przygotowana do wybranego zawodu. Warsztat szkolny oprócz działalności dydaktycznej w szerokim zakresie po dzień dzisiejszy prowadzi działalność gospodarczą. Przygotowuje on posiłki (głównie śniadania, obiady i wypieki), które można zakupić na stołówce i w sklepiku szkolnym. Organizuje także wszelkiego rodzaju przyjęcia okolicznościowe, zapewniając kompleksową obsługę, a swoją działalnością wychodzi też poza teren szkoły, organizując imprezy i promocje na terenie miasta i województwa. Dzięki wypracowanym środkom finansowym jest możliwa jego modernizacja, kupno pomocy naukowych i współfinansowanie remontów dla całej szkoły. Pracę w warsztatach szkolnych nadzorowała i kadra kierownicza: panie Elżbieta Lubos, Jolanta Wyrzykowska, Wiesława Rajczyk, a obecnie pani Lidia Sosnowska.

3. Internat szkoły.

Ważną rolę w życiu szkoły pełnił internat, który dawał możliwość kształcenia w niej uczniów z wielu regionów Polski. Od 1946 roku mieścił się on na 3 piętrze budynku szkolnego. Pierwszą jego kierowniczką była pani Józefa Ir, a następnie funkcję tę pełniła pani Stefania Brzoza. Pomimo ciasnoty i trudnych warunków lokalowych w/w panie starały się ,aby mieszkające w internacie uczennice poczuły namiastkę domu rodzinnego. Pomagały im w nauce i zachęcały do aktywnego udział w życiu szkoły. W 1949 roku warunki lokalowe ulegały poprawie. Szkoła otrzymała parter i część pierwszego piętra budynku zakładów odzieżowych ,,Tarmilo” przy ulicy Opolskiej 1. Został tam przeniesiony głównie internat, z którego mogło korzystać 100 uczennic. Początkowo kierowniczką była pani Krystyna Bulska, a następnie od 1953 aż do 1987 roku pani Kamila Stachowska. Starała się ona wraz z wychowawcami i dyrekcją szkoły stworzyć w nim prawdziwy dom dla uczennic. Zapewniano w nim opiekę pedagogiczną i medyczną. Zagospodarowano wolny czas, organizując wycieczki, działalność kół zainteresowań, organizacji młodzieżowych i przygotowując imprezy szkolne i internatowe. Dbano także o wyniki w nauce, odpowiednio prowadząc przygotowanie do lekcji, zajęć praktycznych i kontrolując postępy w nauce wychowanków. W 1972 roku dzięki wieloletnim staraniom dyrektora szkoły- pani Julii Pawlikowej, szkoła otrzymała nowy, trzypiętrowy budynek internatu. Mogło w nim zamieszkać nawet 256 uczniów z całego kraju. Posiadał on oprócz pokoi mieszkalnych także pokoje dla wychowawców, sale do nauki, świetlicę i salę telewizyjną. Dysponował też własną kotłownią, kuchnią i stołówką, gdzie posiłki dla mieszkańców przygotowywała młodzież Zespołu Szkół Gastronomicznych w ramach praktyk zawodowych. W internacie można było skorzystać z opieki medycznej dzięki wizytom lekarza co najmniej dwa razy w tygodniu, a także stomatologa. Przyjmowali oni pacjentów w specjalnie przeznaczonym do tego gabinecie. W internacie dbano o postępy w nauce wychowanków i o ich rozwój fizyczny. Zapewniano im rozrywki, organizując dyskoteki, występy kabaretu, przygotowując różnego rodzaju imprezy np. Andrzejki, wieczornice i uroczystości związane z rocznicami i wydarzeniami historycznymi, ważnymi dla kraju. Były organizowane wycieczki, wyjścia do kina i teatru, działały różnego rodzaju kółka, sekcje i organizacje młodzieżowe. Na terenie internatu znajdowała się biblioteka szkolna dająca możliwość spędzania czasu z lekturą. Mieszkańcy wraz z wychowawcami zajmowali się także dbaniem o wystrój budynku i jego otoczenia. Od 1987 roku kierownikiem internatu została pani Aleksandra Tyczka. Na terenie budynku wobec braku sal lekcyjnych, w szkole oprócz zajęć praktycznych odbywały się także lekcje( szczególnie) z przedmiotów zawodowych. Z biegiem czasu zmalała liczba uczniów zamieszkujących internat, pogarszał się też jego stan techniczny. Ostatecznie został on zamknięty w 1999 roku, a jego budynek po gruntownym remoncie i rozbudowie stał się siedzibą urzędu Starostwa Powiatowego. W ten sposób znikła możliwość kształcenia się w Zespole Szkół Gastronomiczno-Hotelarskich uczniów z innych regionów kraju i województwa śląskiego.

III Działalność i osiągnięcia szkoły.

Zespół Szkół Gastronomiczno-Hotelarskich był i jest jedną z wiodących placówek dydaktycznych w Tarnowskich Górach. Od początku swojego istnienia szkoła była związana i działała w ścisłym związku z regionem. Na przestrzeni 65 lat aż do obecnej chwili prowadziła działalność i odnosiła wiele sukcesów na różnych polach. Już od 1945 roku szkoła organizowała kiermasze, pokazy i wystawy kulinarne cieszące się bardzo dużą popularnością wśród mieszkańców miasta i okolic. Charakteryzowały się one wysokim poziomem merytorycznym i ciekawą formą, co było zasługą przygotowujących je uczennic i zaangażowaniu wąskiego grona pedagogicznego, liczącego 5-6 osób. Wykonywano ogromną pracę, przygotowując nie tylko wspomniane imprezy, ale też szereg pomocy naukowych, których jakże wtedy brakowało. W krótkim czasie szkoła stała się sławna i była wzorem dla innych szkół. Także w latach pięćdziesiątych nie zwalniała tempa, przygotowując szerokie kadry dla zakładów żywienia zbiorowego, pierwsze pracownie zawodowe, rozbudowując bibliotekę.
W 1957 roku rozpoczęła w szkole działalność drużyna Związku Harcerstwa Polskiego pod opieką druhny Kamili Stachowskiej - kierowniczki internatu. Nosiła ona nazwę im. Bohaterów Monte Cassino. Od początku jej członkinie zajmowały się szeroką działalnością społeczną. Przygotowywały imprezy okolicznościowe, opiekowały się Miejscami Pamięci Narodowej, utrzymywały kontakt z pensjonariuszkami Domu Opieki, domami dziecka i pomagały w nauce słabszym uczniom. Organizowały różnego rodzaju akcje np. półkolonie i biwaki dla dzieci. Same także wyjeżdżały na obozy i biwaki, brały udział w czynach społecznych, stworzyły Zespół Harcerski. Z biegiem czasu liczba harcerzy wzrastała, początkowo była to jedna drużyna licząca 32 harcerki, następnie rozrosła się ona do szczepu. Powstał on w 1970 roku i liczył 286 harcerzy skupionych w sześciu drużynach oraz Młodzieżowym Kręgu Instruktorskim. Rozwinęła się także harcerska działalność, obejmująca wiele dziedzin życia szkolnego i lokalnej społeczności. Znalazło to odbicie zarówno w pochwalnych artykułach w lokalnej prasie jak i w wielokrotnym nagradzaniu Odznaką Harcerstwa Służby Ziemi Śląskiej oraz Odznaką Opiekuna Miejsc Pamięci Narodowej.
Oprócz ZHP, na terenie szkoły działało zgodnie z tłem politycznym tamtych czasów szereg innych organizacji młodzieżowych. Były to między innymi: Związek Młodzieży Polskiej, Związek Socjalistycznej Młodzieży Polskiej czy też Towarzystwo Przyjaźni Polsko - Radzieckiej. Nie zajmując się ideowym tłem tych organizacji, przyczyniły się do rozwoju życia kulturalnego, umiejętności współpracy w grupie, pracy na rzecz lokalnego środowiska i społeczności. Uczyły koleżeństwa, dawały możliwość nawiązania przyjaźni - nawet międzynarodowych. Przyczyniały się także do rozwoju szkoły , chociażby poprzez czyny społeczne przy budowie internatu, sali gimnastycznej, porządkowaniu terenów wokół budynków. W ich ramach przygotowywano pomoce naukowe i uroczystości szkolne. Pod koniec lat osiemdziesiątych i w latach dziewięćdziesiątych, organizacje te zanikały, zarówno z przyczyn politycznych jak i z braku zainteresowania młodzieży.
Oprócz organizacji młodzieżowych od 1969 roku do lat dziewięćdziesiątych funkcjonowały na jej terenie Ochotnicze Hufce Pracy prowadzące szeroką akcję wychowania przez pracę. W ramach nich, grupy młodzieży pod opieką nauczycieli wyjeżdżały do ośrodków wczasowych regionu śląskiego, prowadząc żywienie dla wczasowiczów oraz wzbogacały swoją wiedzę teoretyczną poprzez zdobywaną wiedzę praktyczną. Wyjazdy połączone były także z wypoczynkiem. Młodzież wracała z nich zadowolona, a szkoła otrzymywała podziękowania, wyróżnienia i dyplomy. Odbywały się również hufce śródroczne, dzięki którym szkoła zarabiała na swoje potrzeby.
Do chwili obecnej prężnie działa samorząd szkolny, który przez wszystkie lata był "motorem" wszelkich przedsięwzięć na terenie szkoły i poza nią. Jego członkowie i opiekunowie w porozumieniu z dyrekcją, nauczycielami oraz uczniami szkoły brali udział, a także koordynowali wszelką działalność na terenie szkoły i akcje na rzecz środowiska lokalnego. Trzeba tu nadmienić, że ważną rolę w działaniach szkoły zawsze odgrywali rodzice, pomagając w jej organizacji, przyczyniając się do wzbogacenia bazy dydaktycznej i poprawy warunków lokalowych szkoły, wspaniale współpracując w komitetach rodzicielski czy też radzie rodziców.
Kolejny zakres działalności szkoły to współpraca międzynarodowa. Już w latach sześćdziesiątych przybywali do niej goście z zagranicy między innymi z Czechosłowacji, Kuby czy Bułgarii. Wszyscy goście zwracali uwagę na profesjonalizm szkoły. Delegacja Niemieckiej Republiki Demokratycznej, która odwiedziła szkołę dwukrotnie w latach osiemdziesiątych, podziwiała jej bazę dydaktyczną, sposób funkcjonowania, organizację i atmosferę w niej panującą, zgodnie przyznając, że może być ona wzorem dla innych szkół tego typu. Dzięki współpracy, delegacje szkoły wyjeżdżały do zaprzyjaźnionych państw, a młodzież na zagraniczne OHP-y.
W 2001 roku szkoła po raz pierwszy zorganizowała praktyki dla uczniów technikum hotelarskiego w Niemczech, które trwają do dziś. Podczas praktyk uczniowie zdobywają umiejętności praktyczne oraz intensywnie uczą się języka. Szkoleniom językowym przyświecały też tygodniowe warsztaty językowe w Londynie połączone z jego zwiedzaniem. Obecnie formą współpracy międzynarodowej jest udział w projekcie edukacyjnym „Leonardo da Vinci” i wysyłanie w latach 2009-2011 czterech 20 osobowych grup wraz z opiekunami na trzytygodniowe staże zagraniczne do belgijskich miast Tienen i Leuven połączone ze zwiedzaniem tego kraju. W czasie ich trwania uczniowie zapoznają się z funkcjonowaniem podobnego typu szkoły oraz z historią i kulturą Belgii.
Jedną z form działalności szkoły jest także wspominana już praca na rzecz lokalnej społeczności. Od początku szkoła organizowała kiermasze, wystawy i konkursy kulinarne, obsługiwała różnego rodzaju imprezy środowiskowe. Brała także udział w uroczystościach i obchodach świąt państwowych, pochodach pierwszomajowych, czy pochodach z okazji tarnogórskich Gwarków. Dała się też poznać na polu charytatywnym, pomagając np. starszym i chorym (w latach siedemdziesiątych w ramach ,,Akcji Człowiek”). Jej uczniowie pracowali także na rzecz środowiska naturalnego biorąc udział w zadrzewianiu osiedla Przyjaźń, a później w akcjach Sprzątania Świata. Były także przeprowadzane działania przez organizacje młodzieżowe i szkolne koło PCK. W chwili obecnej działalność na rzecz lokalnej społeczności jest kontynuowana poprzez szereg akcji charytatywnych np. ,,Wigilia dla potrzebujących”, ,,Śniadanie wielkanocne dla potrzebujących”, ,,Akcję honorowego krwiodawstwa”, ,,Mikołajki” dla Domu Pomocy Społecznej w Nakle Śląskim czy dla Specjalnego Ośrodka Szkolno - Wychowawczego w Tarnowskich Górach. Uczniowie zbierają również rzeczy i jedzenie, które przekazują schronisku dla zwierząt ,,Cichy Kąt”, podejmują pracę jako wolontariusze.
Szkoła obsługuje także w dalszym ciągu imprezy okolicznościowe, szczególnie organizowane przez władze powiatu.
Od początku istnienia starała nasza szkoła się rozwijać pozalekcyjne zainteresowania młodzieży. Na jej terenie, w ciągu całej jej historii, istniało wiele kółek zainteresowań, zespołów artystycznych, teatralnych, recytatorskich i kabaretów. Istniał chór, który występował nie tylko na uroczystościach szkolnych i regionalnych, ale także na antenie polskiego radia. W pierwszym dziesięcioleciu XXI wieku działalność pozalekcyjna ma się bardzo dobrze. Uczniowie biorą udział i zostają laureatami powiatowych ,,Spotkań z piosenką i poezją”, konkursów pastorałek i piosenek świątecznych, konkursach piosenki obcojęzycznej.
Szkoła od początku swej działalności promowała zdrowy styl życia i rozwój fizyczny młodzieży. Działały i działają różnego rodzaju sekcje sportowe, a reprezentacje czy też przedstawiciele szkoły biorą udział w spartakiadach i zawodach sportowych, zdobywając czołowe lokaty na terenie miasta, powiatu, województwa np. w siatkówce, piłce nożnej, biegach a nawet kajakarstwie. Działa w niej też koło turystyczne, które organizuje liczne rajdy w obrębie całego kraju i poza jego granicami. Także w poprzednich dziesięcioleciach młodzież licznie uczestniczyła w rajdach ogólnopolskich, regionalnych czy obozach wędrownych.
Jedną z najważniejszych sfer działalności szkoły jest też dbanie o wysoki poziom nauczania. Służą temu nie tylko prowadzone na odpowiednim poziomie lekcje i zajęcia praktyczne, ale i zachęcanie uczniów do udziału w szeregach konkursów i olimpiad przedmiotowych. Właściwie nie ma przedmiotu czy to ogólnokształcącego czy też zawodowego, w którym szkoła nie miałaby w swej historii osób wyróżnionych i laureatów, na szczeblu miasta, powiatu, regionu, województwa, a nawet ogólnokrajowym czy międzynarodowym. Są to konkursy literackie i językowe, poetyckie i historyczne, geograficzne i matematyczne, wiedzy o unii europejskiej (np. Wygraj Brukselę), wiedzy o regionie tarnogórskim, biblijny i wiele innych. Najwięcej sukcesów szkoła odnosiła i odnosi w konkursach i olimpiadach z przedmiotów zawodowych. Nie ma właściwie roku, aby nie miała ona laureatów na szczeblu województwa czy też kraju. Za przykład może służyć Olimpiada Wiedzy o Żywności, gdzie prawie corocznie uczniowie ze szkoły kwalifikują się do finału ogólnopolskiego, zdobywając tam czołowe miejsca i indeksy na studia. Ilość i różnorodność konkursów świadczy o wszechstronnych zainteresowaniach młodzieży oraz pomocy szkoły, nauczycieli, dyrekcji w ich realizowaniu.
Działalność szkoły to także uroczystości szkolne i środowiskowe, zabawy karnawałowe i studniówki. Organizowała ona też kolejne jubileusze i zjazdy jej absolwentów. Podczas jubileuszu w 1975 roku staraniem komitetu rodzicielskiego szkoła otrzymała sztandar, który po kolejnym jubileuszu 65-lecia w 2010 roku zostanie zastąpiony nowym ufundowanym przez sponsorów szkoły. Obchody przyczyniają się do promocji szkoły, tak jak i organizowane co roku „ drzwi otwarte ”. Dbając o pozyskiwanie kandydatów, ZSG-H bierze udział w corocznych Powiatowych Targach Edukacyjnych, gdzie jego programy i stanowiska są nagradzane. Szkoła prowadziła także akcje promocyjne wśród uczniów podstawówek, a obecnie prowadzi w gimnazjach, zachęcając do kontynuowania nauki w jej murach.
Bardzo ważną sferą w jej działalności była i jest działalność na polu dydaktycznym. Nie chodzi tu tylko o nauczanie młodzieży, ale o dydaktykę nauczania, tworzenie nowych programów i pomocy naukowych, nauczanie dorosłych i nauczycieli. Pod tym kątem szkoła była wiodąca na poziomie regionu i kraju. Od lat sześćdziesiątych były organizowane przez szkołę kursy racjonalnego żywienia, pokazy kulinarne i kiermasze w miastach i wsiach ówczesnego województwa katowickiego. Prowadzono także odczyty z zakresu zasad i higieny żywienia. Nauczyciele wraz z uczniami opracowywali i wykonywali pomoce dydaktyczne rozpowszechniane później i wykorzystywane w szkołach gastronomicznych województwa i kraju. Szkoła opracowała szereg nowatorskich programów nauczania, szczególnie z przedmiotów zawodowych, które wprowadzano później w całej Polsce. Dla dzielenia się wiedzą i doświadczeniami, organizowała i przeprowadzała konferencje metodyczne dla nauczycieli szkół średnich z całego województwa. Jeszcze większym wydarzeniem było przygotowanie i przeprowadzenie ogólnopolskiego sympozjum dla nauczycieli szkół gastronomicznych na temat wdrażania nowych programów nauczania ( 1979). Obecnie na terenie szkoły nauczyciele przygotowują programy autorskie i opracowują własne skrypty głównie z przedmiotów zawodowych. Dzięki tym wszystkim sferom działalności Zespół Szkół Gastronomiczno - Hotelarski zanotował w całej swojej historii szereg pochwał i wyróżnień. Szkoła była wyróżniana po przeprowadzonych wizytacjach kuratoryjnych i ministerialnych uzyskując po tych ostatnich bardzo dobre oceny np. w 1974 i 1984 roku. Dbając o rozwój dydaktyki, wykazując się wysokim poziomem nauczania, uzyskała w 1970 roku wyjątkowy tytuł „Szkoły wiodącej” dla innych tego typu szkół w całym kraju. Jej przygotowanie teoretyczne i praktyczne młodzieży przynosi liczne dyplomy i pochwały od współpracujących z nią zakładów, ośrodków wczasowych i hoteli. Jej praca jest wysoko oceniana zarówno przez Polskie Zrzeszanie Hoteli w Warszawie, którego członkiem jest od 1995 roku, jak i Polskie Zrzeszenie Szkół Hotelarsko – Gastronomiczno - Turystycznych, do którego dołączyła w 2001 roku. Wyrazem uznania jest także przyznanie jej pracownikom w ciągu 65 lat istnienia wielu nagród, wyróżnień i odznaczeń. Podobnie nagradzani są uczniowie , którzy otrzymują szereg stypendiów, nagród i wyróżnień. Największy sukces szkoły to wychowanie i wykształcenie ogromnej rzeszy blisko 10 tysięcy absolwentów, których można spotkać we wszystkich regionach Polski i poza jej granicami. W ich osobach widać, że podstawowe cele kształcenia w tarnogórskim Zespole Szkół Gastronomiczno- Hotelarskich i jego poprzedniczkach zostały osiągnięte. Jest to nie tylko teoretyczne, praktyczne i wszechstronne przygotowanie do samodzielnej pracy zawodowej w przemyśle spożywczym i różnego typach zakładach gastronomicznych, usługowych, hotelarskich, domach wczasowych, sanatoriach, statkach pasażerskich oraz biurach podróży i innych ośrodkach turystycznych w Polsce i zagranicą. To także przygotowanie do studiów, gdyż po ukończeniu szkoły i uzyskaniu egzaminu dojrzałości ( którego zdawalność przekracza ponad 90%) wielu absolwentów kontynuuje naukę na wyższych uczelniach. Są to uczelnie hotelarskie np. w Poznaniu, Krakowie, Wrocławiu, wydziały rekreacyjno - turystyczne np. na AWF w Katowicach, Szkoła Główna Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie, a także wyższe szkoły ekonomiczne i turystyczne. Absolwenci studiują też na kierunkach niekoniecznie zgodnych z ukończonym typem szkoły, ale pozwalających rozwijać ich zainteresowania i zdobywać kwalifikacje bardziej poszukiwane na rynku pracy. Najważniejszym celem szkoły jest wychowanie wartościowego człowieka bez większych problemów odnajdującego się w otaczającej go rzeczywistości i dobrze przygotowanego do życia w społeczeństwie. Wszystkie te cele były i są możliwe do osiągnięcia dzięki pracy pracowników szkoły: dyrekcji, nauczycieli, pracowników administracji oraz młodzieży, która do niej uczęszczała i uczęszcza.

Opracował mgr Janicki Paweł